Hoe kwam het dat de jury het boek over het recente werk van de jonge kunstenaar Tjebbe Beekman graag wilde selecteren? Kan het er mee te maken hebben dat Beekman indrukwekkend werk maakt? De jury wil er rond voor uitkomen dat dat niet helemaal uit te sluiten is. Maar dan geldt altijd nog de restrictie dat hier niet het werk an sich aan de orde is maar het werk zoals het in boekvorm gepresenteerd is. Als die presentatie goed is, zal ook het werk hard aankomen.

En goed is de presentatie. Om te beginnen het formaat, kleiner dan A4 en iets aan de brede kant. De repeterende elementen in Beekmans post-industriële landschappen worden op dit formaat optimaal in stelling gebracht, meest paginagroot, soms spreadvullend, hier en daar in een uitklapper. Voorin het boek treffen we op ruw papier zijn schetsen, achterin zijn schilderijen op gloss. Beide secties worden besloten met enkele details op ware grootte.

Het jurylid dat de tekstbehandeling te massaal en ongastvrij vond, kreeg de anderen niet mee. De kolombreedte waarborgt een goede leesbaarheid en het donkere grijs van de tekstkolommen combineert vooral mooi met de schetsen. Achterin is een interview met de kunstenaar op oorspronkelijk wijze met kleine beelden verrijkt. Door het boek heen zijn de teksten Nederlands en Engels. In het nawerk volgt dan nog de volledige Duitse tekst, zonder onderbreking van beeld en met hetzelfde uiterlijk als de andere talen.

Al met al een hecht georganiseerd boek dat de eerste museumexpositie van Beekman kracht bijzet. Wie het boek gezien heeft wil het werk zien. En dat is net zo goed een compliment voor het boek.