De wereld verstedelijkt in hoog tempo. Mumbai, Douala, Lima – we kennen allemaal de beelden van metropolen die voortwoekeren onder een huid van gasbeton en golfplaat. De keerzijde van die ontwikkeling wordt gevormd door de veranderingen op het platteland. Daarvoor hoef je niet ver van huis, zoals Geraldine Jeanjean met haar foto’s van Aumont welsprekend demonstreert.

Aumont is het dorp in het heartland van Frankrijk waar de fotografe van jongs af aan haar zomervakanties heeft doorgebracht. De bevolking is er gedecimeerd en vergrijsd, de middenstand is zieltogend. Het boek vertelt het verhaal van Aumont eenvoudig en indringend.

Voorin naderen we het dorp van boven. De titelpagina bevindt zich ongeveer ter hoogte van de rand van de bebouwde kom. De beelden zijn afwisselend in kleur en in zwart met grijs als boventoon. Soms spreadvullend, soms twee op een pagina. Dorpsgezichten worden afgewisseld met portretten. Op straat zie je geen mens. Aan bijschriften is geen behoefte, behalve dat de geportretteerden hun namen hebben behouden. Zelfs de kleuropnames bezorgen je een gevoel van grijsheid; daar werkt het zachte papier aan mee. Achterin staat alle tekst op één pagina. Alleen de toegift met strepen die oplichten uit een donkere achtergrond wist de jury niet te plaatsen.

Schweizer Broschur, omslag met flappen, voorop een lege, grijze foto, de titel alleen op de rug. Aumont is een doeltreffend geregisseerde documentaire.