Met zijn fluorescerende roze omslag en schreeuwerige belettering lijkt de cover van Skid Row een reliek uit het punktijdperk. Zijn Johnny Rotten en Sid Vicious terug van weggeweest? Tegelijk heeft dit boek de kracht van een trendy modemagazine. Gaat er toch iets ruigs gebeuren? Wie in dit groot-formaat boek bladert, stuit vervolgens op ‘ellende ten top’, zoals een jurylid het plastisch uitdrukte. ‘Maar wel met het oog van de modefotograaf.’
Acht jaar lang werkte de Amsterdamse fotografe Désirée van Hoek aan haar Skid Row-project. Van 2007 tot 2015 dompelde ze zich regelmatig onder in de straatarme buurt in Los Angeles, waar zo’n 15.000 (voormalige) daklozen wonen. Skid Row, gelegen in het hart van downtown LA, bestaat al ruim honderd jaar. In haar boek laat voormalig modefotografe Van Hoek het menselijke gezicht van Skid Row zien. Ze maakte portretten van de bewoners die als losse bijlagen in het boek gestoken zitten en gedrukt zijn in aangezette fluoachtige kleuren. Ze zoomt in op hun bezittingen en kleding, en de gebouwen en structuren die hun leefomgeving vormen.
Zo ontstaat een toch enigszins bijgestuurd beeld van een rauwe buurt, waar de schoonheid soms tussen het vuil en de straatkieren schuilt. Dat heeft Van Hoek in een gedurfd boek in eigen beheer gevat. ‘Het zet je op het goede foute been,’ ‘je ziet niet wat je ziet’ – het ritme en de felle kleuren stuwen je vooruit. Een kijkervaring zonder weerga, ‘in your face’, bovendien ondergebracht in een misleidende ‘vorm’. De jury vond dit een fotoboek dat zijn thema ver oversteeg én de gebaande paden met veel lef verliet.