In dit werk worden de verschillende facetten van het dansproces in vier aparte boekdeeltjes op soepele wijze samengebracht. Het boek is het substraat van een tentoonstelling in het Brusselse kunstencentrum WIELS en vertrok van de eenvoudige vraag: kan een choreografie worden uitgevoerd in de vorm van een expo? Als antwoord herinterpreteerde Anne Teresa De Keersmaeker haar dansvoorstelling Vortex temporum voor de radicaal verschillende tijdelijke omstandigheden van een museale ruimte.

In het boek biedt ze een inkijk in haar universum, met bijvoorbeeld atelierfoto’s en omlijstende essays van academici en een reprint van Vortex temporum. Het leidt tot een verzorgd boek ‘waarbij je niet de indruk hebt dat dit vak zo ingewikkeld is.’ Het geheel is van een onpretentieuze elegantie. De fluokleuren die her en der opduiken (of als tussenblad fungeren bij de essays) overschreeuwen het geheel niet, integendeel: ze ritmeren, zoals het een dansvoorstelling betaamt.

Ook het vette lettertype is gekozen om academisme uit de weg te gaan. Het glamourlaagje van de foliedruk is nergens storend of opdringerig, vond de jury. Getreurd werd wel om de fletse cassette die al na een paar doorgeef-operaties enkele van haar pluimen verloor en gedoemd is om snel kapot te gaan. Toch zijn alle elementen van dit pakket in een knap evenwicht. Dans is moeilijk in een boek te vangen, maar hier is het met brio gelukt.