Eind 2015 werd grafisch ontwerper en tentoonstellingsvormgever Wim Crouwel vergast op een nieuwe uitvoerige monografie. Met zijn bureau Total Design bepaalde hij mede het gezicht van naoorlogs Nederland – en dat is bepaald geen grootspraak. Zijn modernisme kleurde niet alleen talloze affiches en catalogi voor het Stedelijk Museum maar leidde ook tot postzegels en experimenteel werk, waaronder een opzienbarend computeralfabet. Crouwel stuitte in de jaren zeventig op veel kritiek maar zijn faam als cultfiguur en inspiratiebron steeg de laatste jaren weer tot ongeziene hoogten.

Het overvloedig geïllustreerde Wim Crouwel modernist krijgt het statuur van een informatief overzichtswerk en vermijdt de valkuil van de hagiografie. ‘Maar doet het bescheiden formaat geen afbreuk aan de man?’ zo vroeg de jury zich vooreerst af. Ook de cover riep enigszins gemengde gevoelens op, met zijn forse fluogroengele, ietwat agressieve tinten. Toch wordt het stippenmotief – is het een soort prikbord? – binnenin als leidraad gehouden. Het immense archiefmateriaal is op schitterende wijze in dit boek geperst, ‘het hele volume is prachtig,’ net als het gebruik van de Olivetti-letter Gridnik, ooit door Crouwel zelf ontworpen (evenals de coverletter Vierkant, trouwens). Niet alleen de illustraties en affiches zijn perfect afgedrukt, ook de tekst met zijn dik aangezet contrast tussen zwart en wit is een typografisch kunststukje.

Een opmerking uit de jury: ‘Waarom staan zijn vormgevingsideeën aan het eind van het boek? Zijn de ambities van Crouwel wel goed door elkaar geweven?’ Niettemin ondergaat de lezer en kijker een bijna encyclopedische ervaring, waarbij door vormgever Lex Reitsma in goed geproportioneerde hoofdstukken is gedacht.