A love story presenteert de twintigjarige geschiedenis van Meekers, makers van dansvoorstellingen voor kinderen en jeugd in Rotterdam. Het herbergt een aantal kwaliteiten waaraan we langzamerhand alweer gewend geraakt zijn: het ligt goed open dankzij de Zwitserse brocheerwijze, het papier is mat en off-white, en op de hartpagina’s mag een vrolijke rode hechtdraad gezien worden. Het voor- en nawerk zijn gedrukt in oranjerood, het hoofdgedeelte loopt in kleur de verschillende Meekersproducties langs.

Daar ontvouwt zich de grootste kracht van het boek. Die is gelegen in de brutale manier waarop beelden en kopregels rechts over de snee heen lopen naar de volgende spread en zo een element van beweging in het boek brengen dat in veel boeken over theater zo node gemist wordt. De opgenomen teksten zijn net zo veeltalig als de dagelijkse conversatie in een dansgroep.

Het omslagbeeld kiest ervoor zich tegen de titel aan te vlijen in plaats van je op het spoor van het onderwerp te zetten – ‘een gemiste kans’. En de door de lucht zwevende namen op de openingspagina’s werden door enkele juryleden als ‘té dik erop liggend’ ervaren. Het zijn kanttekeningen die de jury niet aan het twijfelen brachten over uitverkiezing van dit liefdevol gemaakte boek.