De Amerikanen Timothy en Stephen Quay vormen een een-eiïge tweeling die het stadium van het bouwen van een kijkdoos nooit ontgroeid is. Dat is maar goed ook. Ze maakten naam met hun decorontwerpen voor toneel, ballet en opera en vooral met hun animatiefilms. Het EYE Filmmuseum in Amsterdam wijdde een expositie aan hun bizarre werk. Het begeleidende boek geeft niet alleen een indruk van dat werk, het biedt ook inzicht in hun inspiratiebronnen. Waaronder Poolse affiches, enkele poppenspelers en auteurs als Kafka, Bruno Schulz en Robert Walser. Van hen zijn fragmenten opgenomen.

De discussie over het boek ging vooral over de gridlijnen die te beginnen op het stofomslag het hele boek door zichtbaar zijn gelaten. De hoogtijdagen van zichtbare gridlijnen liggen alweer ver achter ons, het is intussen een retro-element geworden. Om drie redenen kon de jury er uiteindelijk goed mee leven. Al naar gelang de ondergrond zijn de gridlijnen blauw- dan wel zilvergrijs. Op de beeldspreads pakken ze de beelden bij elkaar. En op de tekstspreads combineren ze goed met het classicistische lettertype dat gebruikt is. ‘Ik ga dit boek acuut aanschaffen.’