Willem Popelier is een onverwacht kind. Zeven minuten nadat zijn broertje geboren was, kwam hij tevoorschijn. De tweeling blijft niet lang bij elkaar. Na vier jaar wordt het broertje via een kindertehuis in een pleeggezin geplaatst. Ettelijke verhuizingen en relatiewisselingen van de ouders verder wordt ook Willem voor een paar jaar in dat pleeggezin opgenomen. 28 jaar oud, onderzoekt Willem zijn wortels en presenteert zijn zoektocht in een boek.

De jury vond het een nieuwsgierig makend egodocument. Willems tweelingbroer en zijn pleegouders gingen aanvankelijk nog wel op de foto maar wilden ten slotte niet aan het boek meewerken. Hun namen zijn dan ook consequent afgedekt met een balk en hun gezichten met een rechthoek.

In het boek wordt de complexe familiegeschiedenis vanuit verschillende gezichtspunten benaderd. Na inleidende pagina’s volgt op fotopapier een sectie Personen, met recente portretten door Willem van zijn verwanten gemaakt, daarna Chronologie, met vernuftige infographics op dun papier, Verblijfplaatsen, Correspondentie, met veel afgedekte documenten, Voorwerpen en aan het eind in de sectie Foto’s bewaard gebleven familiekiekjes.

Er hoort een schrijfmachineletter bij – en kantoor-beige als vijfde kleur. Ook door ruimhartig witgebruik is de hele presentatie teruggehouden. Maar nergens is ze koud. Overal voel je de emotie eronder zinderen.

Bronzen medaille, Schönste Bücher aus aller Welt, Leipzig 2011