Psychiater Jules Tielens en psycholoog Maurits Verster schreven Bemoeizorg, een handleiding voor de omgang met ‘moeilijke’ patiënten. Mensen met een stoornis, een verslaving, mensen voor wie de samenleving te ongastvrij en ingewikkeld is.

Alle elementen in het boek zijn achter elkaar geplaatst, niks naast elkaar. Typografie en de steunkleur blauw voorkomen slim dat de lezer op het verkeerde been gezet wordt. Een grote leesletter op een bescheiden formaat brengt de vaart er in. Is een pagina die je snel uit hebt een effectief wapen tegen een afgenomen concentratiespanne? Ook voor het weergeven van briefcitaten wordt alle ruimte genomen; de kopregel laat dan weten dat het om een afbeelding gaat. Niet alleen elk hoofdstuk, ook elke paragraaf begint op een nieuwe pagina. Diapositieve ‘tegelwijsheden’ met begeleidend commentaar nemen ieder een spread in beslag. Dit is boeken maken in een tijd waarin drukken niet veel meer kost. Elke pagina is een leesversneller.

Gaat het om een persoonlijke geschiedenis dan wordt tijdelijk op een tweekoloms-stramien overgeschakeld. Elk hoofdstuk vangt aan met een diepblauw scheidingsvel, waarin een liggende U gestansd is. Druk je die stans uit dan kun je, o wonder, een tabje vouwen en dit stabiliseren door het in een doorsteekgleufje te steken. Zo maak je van een leesboek alsnog je gebruiksboek. Geen van de juryleden had ooit zoiets gezien.

Zilveren medaille, Schönste Bücher aus aller Welt, Leipzig 2011