Parijs, 14 juli 1958, een bewolkte en
winderige dag. In een straatje op het Île St.-Louis heeft een muziekgroepje op een podium plaatsgenomen om de nationale feestdag te vieren. Oudere echtparen komen voorbij, kinderen staan te drentelen, er paraderen meisjes met puntborsten en strak om de hals gebonden sjaaltjes. Af en toe wordt er een dansje gemaakt. Een 20-jarige filmstudent uit Nederland maakt er foto’s van. De laatste foto van de reeks zal bekendheid krijgen. Hij wordt in zes fotoboeken van Johan van der Keuken opgenomen.

In 2010 was het moment gekomen om de complete reeks te laten zien. Dat gebeurde in een boek met 25 foto’s van die bewolkte en winderige dag, de zes boeken met de bekende foto, de zeven negatiefstroken waarmee het allemaal begon en een nawoord van Noshka van der Lely, Van der Keukens weduwe. Deze beknopte inhoud komt door toepassing van de Japanse bindwijze aan zijn volume zonder nodeloos zwaar te worden.

Niet alle juryleden waren ingenomen met de verwerking van één van de drie foto’s die Van der Keuken dezelfde avond maakte, tot decoratieve wikkel om het boek. Maar de uitvoering van het binnenwerk met de foto’s in dubbel zwart en dubbel grijs gedrukt op aangenaam papier is zonder meer voorbeeldig te noemen. Zou er echt musette geklonken hebben?