Sinds 2002 woont fotograaf Hans Eijkelboom in Amsterdam Zuidoost – in dit boek nog gewoon bij de oorspronkelijke naam Bijlmer genoemd. Die verhuizing bracht hem er toe om naast fotoseries van mensen ook beeldreeksen van zijn directe omgeving te gaan maken. Twee jaar lang waren die in het grootste publieke gebouw van de Bijlmer te zien, het Academisch Medisch Centrum. En vervolgens kwamen ze in een boek terecht. Het is eersteklas geschiedschrijving geworden.
Op wit allemanspapier komen de 700 beelden voorbij in uitgekiende ritmiek. Strikt van elkaar gescheiden komen ze afwisselend op ons af, de mensen en hun omgeving. De omgeving in een ordening van per pagina zes beelden van verschillend formaat. Twee of drie horizontalen zorgen voor het verband in de spread. Daartussen reeksen met mensen, met een of twee beelden per pagina, steeds bovenin geplaatst. Voortdurend wordt het oog van de overeenkomsten naar de verschillen gestuurd en weer terug.
Brievenbuswanden en afgedankte bankstellen, verstrengelde handen en t-shirts met mensenhoofden, niets is Eijkelboom onopgemerkt gebleven.
Het omslag in drie kleuren typografie spleet de jury doormidden, het binnenwerk bracht beide helften weer bij elkaar.