De jury kreeg verschillende uitgaven onder ogen die speciaal gericht waren op jongeren. Ze zaten onveranderd vol kleuren, gebruikten verschillende vormgevingsidiomen door en over elkaar heen, als een potpourri of een mislukte collage. Ze waren druk-druk-druk, staaltjes visuele ADHD, populair op een weinig intelligente of subtiele manier en duidelijk gemaakt vanuit een vooropgezette mening over wat jongeren aanspreekt.

De vormgeving van het zeventiende nummer van Fluff, tijdschrift voor skateboarders, vertoonde een tegenovergesteld beeld: super-professioneel, beheerst en volkomen in balans, precies zoals goede skaters hun kunst optimaal beheersen. Dit eigenwijze Nederlandse blad, dat telkens een andere vorm kan hebben, geniet hoge waardering in de gemeenschap. De redactie werd zelfs door Nike betrokken bij de ontwikkeling van een schoen en een boek.

Het nummer dat de jury zag, is vormgegeven als een paperback met Japanse bindwijze. Het palmde de jury direct in door zijn frisheid. Op het eerste gezicht zie je witte bladzijden met tekst en eenvoudige grafische afbeeldingen, foto’s die in ASCII-symbolen zijn weergegeven. Maar wanneer je die pagina’s opensnijdt komen de kleuren en de foto’s tevoorschijn; de actie waarvan de verhalen en uitspraken getuigen, krijgen we nu in beeld. De extreme terughoudendheid contrasteert enorm met de verwachtingen die er heersen over jeugdcultuur en skaters, en is daardoor verrassend, onconventioneel en eigenzinnig. Het tijdschrift is ook bijzonder omdat het niet alleen voor de skateboarders is, maar vooral van hen.