Met de ontwerper koos het Stedelijk Museum Amsterdam voor het monumentale boek dat hier voor ons ligt. ‘Een echte Walter Nikkels.’ De Lexicon als broodletter. Het strenge, zeer zorgvuldig opgebouwde grid. Daarbinnen altijd weer de spanning van het wit. Helder, stijlvol, esthetisch.
Lang heeft de jury gesproken over de vier minuscule puntjes waarbinnen de afbeeldingen in het catalogusoverzicht zich bewegen. Is de ontwerper hier over zijn eigen schaduw gestapt door zichtbaar te maken wat onzichtbaar zou moeten zijn? Nee, deze ontwerper zou nooit kiezen voor loze ornamenten, maar heeft op prachtige wijze opgelost wat opgelost moest worden. De puntjes gaven de mogelijkheid telkens zes plaatjes op een beperkt oppervlak te plaatsen, zonder de noodzaak van een horizon. Binnen dat zichtbare kader verspringen de beelden al naar gelang hun formaat, waardoor levendigheid zonder willekeur ontstaat. Gereedschap voor de maker, maar vooral rust voor de kijker – en daar is het om te doen.