Theaterfotografe Sanne Peper laat in deze publicatie haar autonome werk samenvloeien met scènefoto’s uit de voorstelling Medea van Dood Paard. Doem en duisternis worden over ons uitgeschud in ternauwernood te doorgronden beelden van een  anti-utopische samenleving waarin de massa de boventoon voert. Teksten uit de klassieke tragedie Medea begeleiden het vrije werk, waardoor weer verbanden ontstaan met scènes uit de voorstelling.

Voor het eerste deel, No place to go, fotografeerde Peper gebouwen en stadsgezichten in verschillende wereldsteden in een dreigende, apocalyptische setting. In het tweede deel All dressed up staan foto’s waarop de spelers van Dood Paard zich bewegen. Een pretentieus project met een loodzware boodschap, maar desondanks intrigerend in zijn samenspel tussen vorm en inhoud.

De tijdschriftachtige opzet doet denken aan de vroegere Life-fotomagazines. Grauwe papiersoorten versterken de onduidelijke zwart-witfotografie, evenals het vele grijs en soms ineens magentaroze omdat de inhoud daarom vraagt.

Op de foto-envelop waarin het boek werd gestoken staat een tijdsaanduiding: 23:02. In de marge van elke pagina wordt afgeteld tot 23:57. Het uur U is nabij maar breekt net niet aan. In het tweede deel gaat de klok weer terug tot… 23:03. Zo is alles bedacht in dit boek en dat is misschien ook wel het manco, dat je dat ziet.