Bij een eerste oppervlakkige kennismaking geeft dit boek de indruk van een fotoboek met korrelige zwart-witte stadslandschappen, diepzwart afgedrukt. Nadere beschouwing leert dat de kunstenaar Joan van Barneveld schildert (acryl op doek), zeefdrukt en fotografeert: series schilderijen van schaduwen op trottoirs, een sectie foto’s van een verlaten mansardekamer, een serie diepzwarte schilderijen, waarin na lang kijken een nabeeld in blauw opdoemt en desolate landschappelijke zeefdrukken getiteld Postcards from the edge.

De ontwerper Geoffrey Brusatto heeft het boek een eenzelvige, vervreemdende sfeer meegegeven, door de vier series werken zonder verder bijschrift in sequenties met veel ongelijkwaardige witruimte te plaatsen en de teksten als afzonderlijke leeskaternen op te vatten. Van Barneveld is geïnteresseerd in pop-, punk- en grunge-cultuur en houdt zich volgens de teksten bezig met amor vacui, ofwel een liefde voor lege ruimte, het sublieme tegenover de alledaagsheid, en de wens om te verdwijnen. Ook zonder deze uitleg drukt het boek deze ongemakkelijke concepten uit. De jury kan zich niet goed verhouden tot dit dwarse boek, heeft tegenstrijdige argumenten in de beoordeling, maar is ook verrast door het eigenwijze ontwerp, het weerbarstige karakter van het werk dat consequent is doorgezet in de schurende ordening, de ongestreken papierkeuze, de mooie grijze en zwart-in-zwart druk, en de merkwaardige rangschikking van tekst en beeld.