Scholten schreef een ‘literaire documentaire’ over het leven van zijn excentrieke oudoom Chuck Stork, zoon van een Twentse textielbaron, pionier in de vliegtuigindustrie en vrouwenjager. De ondertitel Een onvolledig en historisch niet noodzakelijkerwijs altijd correct portret van een familie van opgejaagde menisten, grootindustriëlen, kleinwildjagers, landhuizenbouwers, collectioneurs, polygame avonturiers, dromers en dappere vrouwen geeft de negentiende-eeuwse opwindende sfeer weer. Het boek is doorspekt met foto’s en documenten uit een koffer die Scholten in 2012 in handen kreeg, en ook deze roepen een voorbije avontuurlijke tijd op. Ze zijn zonder bijschriften opgenomen, wat de wens om de tekst te lezen groter maakt. De aanpak doet denken aan de boeken van W.G. Sebald, waarin beeld ook wordt ingezet om een persoonlijk verhaal kleur te geven en parallelle associaties op te roepen.

Het binnenwerk is in twee kleuren gedrukt, grijszwart en aubergine. De kleuren zijn doeltreffend ingezet om hoofdstukopeningen mee aan te geven, om te spelen met het beeldmateriaal, met de kaders van het beeld en om voetregels mee te onderscheiden. De jury is gelukkig met dit boek, omdat het zo’n eigen, doordachte plek inneemt in de zee van literaire non-fictie en fictie. Het ontwerp heeft met betrekkelijk eenvoudige middelen tot een uitnodigend en spannend lees- en kijkboek geleid. Auteur en vormgever hebben zich aandachtig en met kennelijk plezier over het materiaal gebogen.