De drieënzestigste druk van deze succesroman is uitgebracht in een andere, brutale en treffende vormgeving. De rug is omplakt met fel oranjerood linnen zonder rugtekst. Dezelfde rode kleur komt terug op de snee van het boek, waarin auteur en titel zijn uitgespaard, en op de schutbladen. De dikke kartonnen platten zijn aquamarijn met een knallend rode kreeft op de voorzijde, extra knallend door een spot uv-lak. Het boek heeft geen tekst op de rug, noch op de voor- of achterzijde. De enige aanduiding dat het om Het diner van Herman Koch gaat is dus de uitgespaarde titel op de snee. Kennelijk is het boek zo bekend dat de kreeft en de sneetekst voldoende zijn om het zijn weg naar de lezers te laten vinden. Het binnenwerk is goed en keurig, zonder bijzonderheden. De witte barcodesticker op de achterkant detoneert enorm; dat zou niet erg zijn als de sticker makkelijk verwijderbaar zou zijn, maar hij laat nauwelijks los. Pas na wat wasbenzine…
Het objectmatige van dit boek bevalt de jury goed. Zij prijst de eigenzinnige oplossing van het gekleurde boekblok in combinatie met het karige, beeldmerkachtige omslag. Een ervaring die ‘erin knalt’ en een radicale aanpak die de conventies van het romanomslag op scherp weet te stellen.