Wat direct in het oog springt is de stoere titel, die voorop verticaal geplaatst is en herhaald wordt op de rug, met een verlenging op de voor- en achterzijde met dikke, korte strepen die op de tekstpagina’s van het binnenwerk terugkeren. Het past goed bij dit stevige boek dat de eerste tien jaar van interactieve architectuur behandelt.

Maar binnenin kom je in een andere wereld terecht. Een wereld van ingenieuze systemen, volgens een van de juryleden een wereld van gepriegel. Een boek met waanzinnig veel informatie, waar ook nog allerlei extra lagen in aangebracht zijn, met als rustpunt de helderblauwe pagina’s die begin en einde van secties markeren, waar de stoere omslagtypografie terugkeert.

Een mooie vondst vormen de oplichtende, helderblauwe woorden die met een dun haarlijntje verbonden worden met een extra laag informatie, ook in blauw, onderaan de pagina, als ware het hypertekst. Dan is er nog een laag met miniatuurplaatjes en een telling van gebruikte woorden, ook allemaal onderaan de pagina, erg veel extra informatie.

Een eigentijds boek, met ontwerpbeslissingen die actief inspelen op recente digitale ontwikkelingen, al is het op de rand van de hoeveelheid informatie en kruisverwijzingen die een lezer kan of wil verwerken.