Deze uitgave heeft een vrij groot formaat, met slappe kaft en relatief dun papier dat niet zo lekker bladert vanwege de dvd die er achter ingeplakt is – trouwens altijd een lastig probleem. Maar het formaat en het matte papier werken goed bij de rauwe, grove zwart-witfoto’s.

Op de omslag staan een van die intrigerende, korrelige foto’s en de titel (waarom schuin, vroegen we ons af). Binnen op de achterkant van de cover staat het colofon, groter dan gebruikelijk en buiten op de achterkant een tekst over het belang van Zwartjes als avant-gardist van de kunstenaarsfilm.

Verder bestaat dit boek louter uit foto’s die Zwartjes maakte tijdens de opnames van zijn films, en af en toe een zwarte pagina. Omdat de foto’s genoeg te bieden hebben is er ook niets meer nodig. Het begint met een staand portret van Zwartjes met camera, en via de andere hoofdpersonen, menselijke details en verlaten ruimtes, word je er als bezoeker ingetrokken.

De enige kleur is het rood van de rug, denk je. Tot je de dvd bekijkt: een geluidloos filmpje waar een moeilijk te duiden kruipende figuur in de natuur uiteindelijk een vrouw wurgt en met een touw op zijn rug bindt. Hier wisselen de kleuren elkaar af, van lila naar geel naar roze. Bizar en boeiend.