Een hemels boek. Groot formaat, niet té groot, stevig gebonden. Als je het opent val je meteen binnen in waar het om gaat: de titel staat pardoes op het schutblad. Tekst is verder nauwelijks aanwezig, naast de titel is er een beknopt colofon, beide verdwijnen bijna in het niets door hun lichte lila druk. De beelden hebben weinig woorden nodig, alleen een subtiel geplaatst nummer, verder is er geen verantwoording en zijn er geen verhalen omheen, nee, je moet gewoon kijken en genieten.
De foto’s, klein van formaat, polaroids, bestaan uit reeksen beelden van Rubensvrouwen met tussendoor enkele andere onderwerpen, beginnend met de dood. Het merendeel van de polaroids is zwart-wit, in het laatste kwart van het boek doet kleur zijn intrede. Het beeldmateriaal is zorgvuldig en telkens anders op de pagina geplaatst, ruim in het wit en fantastisch gedrukt, met spotvernis, zodat het als het ware uit de pagina opstijgt.