Als gastcurator bij het Nederlands Fotomuseum maakte Van Zoetendaal een keuze uit het fotoarchief voor de expositie Springvloed en hij beperkte zich bij zijn selectie tot vrouwenportretten, interieur- en natuurstillevens. De foto’s worden in hun geheel, dus niet versneden, getoond, ook al was het wel de intentie van de fotograaf om het benodigde beeld uiteindelijk uit te kaderen. In dat licht is het omslagbeeld van deze gelijk met de tentoonstelling verschenen publicatie een schitterende keuze.

De beeldselectie is een feestelijke estafette in beeldrijm én van fotografen. Het beeld op de rechterpagina is van dezelfde maker als het vervolg op de eerstvolgende linkerpagina. Deze manier van plaatsen rechtvaardigt­ op ludieke wijze de Japanse bindwijze: ook de fotograaf wordt nu ingekaderd door eenzelfde velletje wit papier.

De eerbied en het ritme waarmee het beeld wordt behandeld vallen niet helemaal te rijmen met de soms niet consistente typografie. Wat ons betreft zijn er net te veel verschillende tekststijlen en nodeloos geplaatste streepjes. Ook de inzet van het oranje ontgaat ons een beetje en doet zelfs wat gedateerd aan. Maar wát is dat Stucco Old Mill een heerlijk gekozen omslagmateriaal, dit voelt zoveel prettiger dan sulfaatkarton. Die kwaliteit van het drukwerk gaf in combinatie met bindwijze en beeldconcept de doorslag. Een mooi voorbeeld van een goed en zorgvuldig uitgegeven (museale) tentoonstellingscatalogus.