Een bundel gezet in groot font. Eenvoud is hier het thema. Dat betekent: een self-cover uit hetzelfde fijne viltige papier als het binnenwerk, alles gewoon in zwart gedrukt, illustraties van handgetekende letters, een cahier met twee nietjes. Het geeft het geheel een fijne activistische sfeer. Maar dit schriftje bewijst dat je ook met minimale middelen nuance, rijkdom en zeggingskracht kunt bereiken. Dat die nietjes zwart zijn is zo’n mooie subtiele verrijking; het thema van de cover – schuingeplaatste typografie – wordt interessanter doordat de eveneens schuingeplaatste tekst op de binnenzijde van het omslag doorschijnt en daarmee onderdeel wordt van het omslagontwerp. Het aardige is dat zwart drukwerk op wit papier – in dit geval offwhite – hier als een frisse keuze overkomt, terwijl het eigenlijk de wereldwijde default is. De oplossing van de tweetaligheid van de bundel: elke taal een helft van het boek, 180% gedraaid ten opzichte van elkaar en zo per taal gewoon vanaf het omslag naar het midden van boek te lezen, is vaker toegepast maar voelt hier heel natuurlijk en speelt verder met het thema van kruisende typografie dat het omslag ook heeft. De drie samenstellers die tekst, grafisch ontwerp en geschreven typografie hebben verzorgd, presenteren zich nadrukkelijk als gezamenlijk verantwoordelijk voor het geheel, en dat draagt ongetwijfeld bij aan het gevoel van grote ‘eenheid in gelaagdheid’ die dit bescheiden schriftje uittilt boven de grijze middelmaat.