De kracht van de publicatie over de legendarische New Yorkse kunstenaar Jean-Michel Basquiat is in niet geringe mate het gevolg van een nogal bizarre beperking: als gevolg van ‘legal issues’ kon geen enkel werk van de kunstenaar worden afgebeeld. In plaats daarvan concentreert het boek zich op de kunstscene waarbinnen de jonge kunstenaar zich beweegt. We zien in een rijke selectie van archiefbeelden, met rauwe uitvergrotingen op dik, weerbarstig ongestreken papier, de wereld waarin hij zijn graffiti maakte, de groezelige straten van Brooklyn en de toen nog door prostitutie en drugdealing gekenmerkte omgeving van Times Square. Tegenover die rauwe buitenwereld staat een warme binnenwereld van vriendschap, beelden van zijn vriendin, zijn appartement en hijzelf, knutselend, op weg naar een show, werkend, aanklooiend, performend, optredend in een tv-show. De mix van de troosteloosheid van het New York van die jaren en de warmte en intimiteit van de kunstenaarsbent, de ongeregelde scene van kunstenaars, performers, galeriehouders waartussen Basquiat zich bewoog, is bijna filmisch in beeld gebracht met een aanstekelijke directheid en vitaliteit. Steunkleuren groen en rood zijn zowel voor tekst als beeld gebruikt. Citaten zijn op kleinere pagina’s gezet. Wat vooral opvalt is het sterke, jazzy ritme van teksten, beelden, kleurgebruik, contrasterende papiersoorten en typografie. Het neemt je mee alsof je een dag doorbrengt met de jonge kunstenaar wiens korte leven op exploderen staat, in een legendarische tijd en plaats ‘where art was life and life was art’. Sterk én gevoelig. Rauw én strak. Volledig overtuigend.