De werken van Reinoud Oudshoorn bestaan uit eenvoudige, beheerste vormen in een beperkt aantal materialen – voornamelijk ijzer, matglas en hout – die een contemplatieve sfeer oproepen. Veel werken spelen met het gegeven van de perspectivische illusie en de suggestie van ruimte die daarmee gegeven kan worden. Daarmee wordt de ruimte in en om de beelden deel van het werk. In het boek vertaalt zich deze balans tussen beeld en ruimte in een heel zorgvuldige plaatsing van de beelden op de pagina, waardoor de witruimtes onderdeel worden van de representaties van de werken. De extreme terughoudendheid in de materialen waarmee de werken zijn gemaakt wordt weerspiegeld in een heel strak geregisseerd, minimaal gebruik van kleur in het boek, zoals bij de verschillend maar steeds licht getinte pagina’s waarop de essays in zilveren inkt zijn gedrukt en steeds goed leesbaar blijven. Vanzelfsprekend bij deze houding zijn de fotografie, lithografie en druk met heel veel zorg en precisie uitgevoerd. Ook het verschil tussen het gestreken papier van de beeldsecties en het ongestreken papier dat bij het tekeningendeel is ingezet, voelt logisch, natuurlijk en subtiel. Het zilvergrijze bindgaren sluit mooi aan bij de zilveren inkt, die ook op de zwarte pagina’s voor en achter in het boek is ingezet bij een uitgebreide index en het colofon – volgens sommigen in de jury iets te ver doorgevoerd waardoor het ’t concept hier en daar in de weg zit. Maar met het in gemengd zilver en skeletzwart gedrukte en geblindpreegde omslag is een voorbeeldig boek ontstaan dat in inhoud, vorm en houding het werk van Oudshoorn recht doet.