Bij wie er ooit is geweest scherpt het linnen omslagmateriaal in een flits herinneringen aan stoffige reizen door de woestijnvlaktes van Zuid-Marokko – een onderdeel van de reis waar dit fotoverslag over gaat. In ieder geval wat dat betreft is het uitstekend uitgezocht. Misschien zou dat in andere gevallen iets te anekdotisch overkomen, maar hier stemt het overeen. Gruizig, viezig, de wens om te douchen. Je ruikt de kamelen bijna.
Maar er was discussie in de jury. Daar waar de één niet helemaal overtuigd raakte van het beeldmateriaal en de kwaliteit daarvan, school voor de ander juist de persoonlijke kracht in de opgeblazen videostills, waardoor je de hele reis met de hoofdpersonen meebeleeft.
Er is heel veel aandacht gestoken in de vormgeving, wat het geheel op een hoger plan brengt. De beeldindex onderstreept het idee van een reisverslag en door in het gehele boek geen paginacijfers maar indexnummers te gebruiken, wordt dit gevoel versterkt. Door de volgelopen, of zeer gesatureerde, stills in de beeldindex wordt het allemaal nog een tandje rauwer. Ook hier geen overeenstemming bij de jury, maar de meerderheid besloot dat dit met opzet was gedaan: om te verhinderen dat een vluchtige blik op de index zou volstaan. Als je de reis écht wilt beleven, moet je er gewoon doorheen bladeren, uiteraard afgewisseld met enig gesnuffel aan het omslag.