De gehele jury viel als een blok voor dit zeer geslaagde feestje van experimenteel drukwerk. Want al oogt het uiteindelijk niet zo, het is best een risico om een productie zo aan te pakken dat elk individueel exemplaar je het gevoel geeft een uniek exemplaar in handen te hebben, in plaats van in offset en dus in oplage gedrukt.

Door de zwart-witfoto’s in full colour en dekwit op de grijze zijde van Starline Greyboard te drukken worden het welhaast schilderijen die levendig harmoniëren met de traditioneel gedrukte weerszijde. In het dekwit op de grijze zijde ontstaat een prachtig contrast dat de sneeuw in sommige foto’s nog intenser maakt. Het verblindende effect van de weerspiegeling van het licht in een sneeuwlandschap wordt versterkt door afwisseling met de witte zijde van dit papier. Die grafische ingreep houdt niet alleen de fotografie overeind, het is daarnaast een visuele tour de force van wat je druktechnisch allemaal kan doen met een fotoboek. Innovatief dus, in al zijn eenvoud.

De titel staat op het achterplat en voorop prijkt een foto. Als je het boek – eigenlijk meer een katern – in je hand houdt en van achter naar voren bladert, klopt dat ook in de traditionele zin.

Dit is een schoolvoorbeeld van een geslaagde samenwerking tussen alle partijen. En dat een componist speciaal voor deze uitgave een stuk heeft geschreven, verrijkt het des te meer. Deze compositie krijgt in het binnenwerk een grijze wolharige achtergrond doordat op de achterkant van het IBO One-papier een volvlak in zwart is gedrukt. Ergens doet dit denken aan de truc om een zwart velletje achter een te scannen pagina te leggen om zo hinderlijke opaciteit te voorkomen. In dit geval werkt het andersom: de doorschijnende wolkerige mix van papiertextuur en inkt is een schitterende toevoeging aan de rest van het beeldidioom. Wederom een boek waarvan de glorie niet digitaal te vertalen is.