Dit fijne papieren ‘Oreo-koekje’ herbergt een compromisloos filmisch verslag. Het is geen bladerboek. Je moet elke pagina lezen en bekijken om met de regisseur langzaam naar het verleden en de climax af te dalen. Frame voor frame, bladzijde voor bladzijde, ontvouwt het verhaal zich en ervaar je een interessante visuele zoektocht: een combinatie van de toekomstbespiegelingen van nazi-architect Albert Speer en de jeugdherinneringen van de joodse filosoof Walter Benjamin, met de stad Berlijn als centraal punt. Zowel de tekst als de getoonde installaties (die uit meerdere schaalmodellen bestaan) zijn integrale onderdelen in het werk van beeldend kunstenaar Maurice Bogaert. En ondanks dat dit boek een beeldboek is, is de tekst onmisbaar. Een finale slag in de eindredactie had echter wel van de prominent geplaatste [‘]78 een [’]78 moeten maken en hier en daar onnodige afbrekingen eruit moeten filteren. Dat tekst en beeld in wolkerig zilver is gedrukt, benadrukt het gevoel van het ophalen van herinneringen. Het pakt geweldig uit op het Notturno papier.

We betwijfelen of het boek in koudlijm gebonden is. Ook hadden de ingezonden exemplaren een enkele bobbel op de rug (lijmresten) en blonken ze niet uit in goed bindwerk. Gelukkig bleek dat dit niet in alle gevallen zo was, maar het was bijna een reden om het boek niet mee te nemen in de selectie.