Een heerlijk protestobject, dit kunstwerk in de gedaante van een boek. De vorm en afmetingen verwijzen naar een baksteen en roepen direct associaties op met Parijs 1968, provo’s en ander protest. Tegelijkertijd is het meer dan een baksteen, want de felgele reflectiefolie op de platten hoort onmiskenbaar bij recentere ordeverstoorders: de gele hesjes. Hun kenmerkende uniform is het leidende stijlelement in ‘jaune’, ook in het binnenwerk, dat geheel is gedrukt in fluo-gele en zilverkleurige inkt. De afwerking neigt naar technische perfectie, met een aan bezetenheid grenzende aandacht voor details. De afgelijmde rug laat zien dat er heel secuur is gevouwen, de kleur op snee is knap en versterkt de indruk van een massieve steen. De pagina’s zijn ondanks de onorthodoxe combinatie van inkten toch verrassend goed leesbaar. Dankzij het gebruik van vernis hebben we ook geen last van vingerafdrukken op de metallic inkt. Het stickervel dat los op de voorzijde ligt vond de jury jammer, dit doet afbreuk aan de baksteenervaring. Toch is de keuze begrijpelijk met het oog op distributie; zeker als het boek, dat naast beeld ook diverse academische teksten bevat, ook buiten het circuit van kunstboekhandels en kunstruimtes gaat circuleren. Is het ook meer dan een indrukwekkend object? Sommige juryleden meenden dat de pagina’s op zich niet echt uitnodigen tot intensief doorbladeren, andere zagen juist inhoudelijk (qua beeld en wat betreft de vele academische teksten) genoeg interessants.