De illustraties in deze mooie uitgave brachten de juryleden behoorlijk van hun stuk. Gaat het hier nu om echte tekeningen of is het een illusie? Het effect van de inkt, die aan de achterzijde van de bladzij doordrukt, inclusief sporen van dagelijkse omgang (zien we daar een koffiekring?) was zo overtuigend dat we het voor een moment echt niet wisten. Het blijkt een illusie – uiteraard, hoe anders krijg je deze pagina’s bij elk boek precies hetzelfde. Jammer, ergens; aan de andere kant is het wel zo ontzettend knap nagebootst dat we dit niet anders dan een (druktechnisch) hoogstandje kunnen noemen. Toch klonk onder de juryleden hier en daar ook een kritische noot: was het niet beter geweest om te kiezen voor een minder letterlijke vertaling? Los van de illustraties had de jury veel bewondering voor andere stilistische keuzes. De typografie is klassiek, de papierkeuze goed, en de chocoladebruine schutbladen dragen bij aan de verzorgde, doordachte uitstraling. De aantrekkelijke ronde rug is een technisch hoogstandje. Dit is zonder meer een prozaboek voor de bibliofiel. Nog zo’n voorbeeld van hoe een poëzie- of prozaboek, dankzij meer aandacht voor vormgeving en materialiteit, boven zichzelf uit kan stijgen.