Dit boek is eigenlijk twee boeken in één: enerzijds is het een gedetailleerde, in facsimile-pagina’s weergegeven weerslag van een archief, anderzijds een cultuurhistorische studie. Het archief in kwestie is van Greet ten Holte, ambtenaar op het Rijksbureau voor Moderne Kunst, die tussen 1945 en 1973 uitgroeide van secretaresse tot pionier van het Nederlandse internationale cultuurbeleid. De studie neemt ditzelfde archief als uitgangspunt voor een uiteenzetting over de pioniersdagen van het internationale cultuurbeleid, een tot nu toe nog weinig belicht en dus relevant onderwerp. Hoewel de inhoud vooral op een meer ingewijd publiek is gericht voelt dit boek toch uitnodigend en toegankelijk aan. De keuze om archiefstukken op ware grootte af te drukken levert niet alleen prachtige pagina’s op, maar doet je bijna denken dat je je echt in haar archief bevindt. Brieven, ansichtkaarten, alles is helder en goed leesbaar afgedrukt, wat vervolgstudie mogelijk maakt. De typografie van het tekstgedeelte is prettig gedempt, zodat het archief alle ruimte krijgt om te stralen. Überhaupt is de vormgeving functioneel, dienstbaar aan de inhoud zonder die te overschreeuwen. De tabs dragen bij aan de navigatie. Wel is de zetregel erg breed, waarschijnlijk als visuele referentie naar de vele brieven die een hoofdrol spelen in het archief. Functioneel is dit minder prettig: sommige juryleden misten de ruimte om aantekeningen in de marge te maken, waar deze studie inhoudelijk toe uitnodigt. Jammer van het stofomslag, dat wat rommelig oogt en doet denken aan een ander (en in 2021 bekroond) Irma Boom-boek over Ray Johnson.