Een simpel geniet tijdschriftje is de weerslag van een project over het museum als de ‘white cube’, op basis van een tekst van Theodor Adorno uit 1953. Hij ging in discussie met de verschillende visies op het museum van de auteurs Paul Valéry en Marcel Proust. Wat gebeurt er in de ruimte tussen het geïsoleerd gepresenteerde kunstobject en de beschouwer?
Deze vraag beantwoordde Camiel van Winkel door een environment te creëren in Mu.ZEE Oostende en het essay van Adorno te presenteren in de lege, witte vorm van dit boekje. De vormgeving daarvan probeert de ervaring van de witte kubus over te dragen. Er is de pretentieuze pretentieloosheid van een terughoudende presentatie zoals Wim Crouwel die nastreefde in zijn werk voor het Stedelijk Museum.
Ontwerper Simon Davies gebruikte diens basisstramien van de catalogi. Veel wit, eenvoudige kolommen schreefloze tekst, maar met de toevoeging van kleine afbeeldingen van museale ruimtes in het hart van de pagina. Tegelijkertijd schept dat wit een afstand en een leegte die onoverbrugbaar blijft, waardoor de vormgeving het betoog uit de inleiding van Van Winkel goed heeft weten te treffen.