Een oranje gloed doortrekt dit boek alsof de naakten van fotograaf Paul Kooiker permanent in zonsondergang verkeren. Ook roepen ze een sterke associatie op met verkleurde polaroids en door de tijd aangetaste pigmenten. De gezette lichamen van Kooiker zijn altijd stillevens, objecten in een landschap, meer dan portretten van individuele mensen. De liggende vrouwenlichamen worden hier haast terloops gepresenteerd als een reeks liggende afbeeldingen.
Het omslag kreeg een papieren wikkel mee die het boek zowel glans als tactiliteit verleent. Galerist Van Zoetendaal, van huis uit grafisch vormgever, besteedt altijd grote zorg aan zijn fotoboeken en probeert het werk van zijn fotografen iedere keer optimaal te presenteren. Hier is het slappe, dunne bladerboek een mooie vorm voor foto’s die in de achtertuin lijken te zijn genomen door een amateur.