Een volstrekt woest aantrekkelijk, met korte oversteek gebonden boek. Heel mooi is dat het fluweelachtige Imperial linnen bijna dezelfde feel heeft als de bedrukking van de schutbladen. Het binnenwerk lijkt in meerdere lagen gedrukt. Door de materialisatie is deze uitgave echt naar een hoger niveau getild en deed hij de jury unaniem likkebaarden. De hand van de vormgever is prettig onzichtbaar in dit boek van kunstenaar William Kentridge, al had hij misschien wel mogen voorkomen dat er in de paar typografische pagina’s aardig wat zetfouten zitten.
Het boek is een knappe representatie, zo niet vervanging, van een kameropera die door de coronamaatregelen niet vaker opgevoerd kon worden. Op de achterwand van een dynamisch decor vol ronddraaiende mobielen werden grote geschilderde beelden, schaduwen en woorden (uit het libretto) geprojecteerd over nog grotere geprojecteerde dragers zoals formulieren en een lexicon. Er zijn geen foto’s van dat decor gereproduceerd, maar er is een nieuw kunstwerk in boekvorm ontstaan door het lexicon (welhaast als facsimile) als puur esthetische drager van de fascinerende tekeningen en schilderingen in te zetten. Dit wordt afgewisseld met grote aflopende spreads van geschilderde eikenbladeren, die hun oorsprong vinden in de voorspellingen die de naamgever van deze kameropera, de Sibille van Cumae, daarop schreef. Je voelt als het ware de wind van de draaiende mobielen op het podium. Met dit boek is het niet erg te wachten op deze profetes.