Deze vierdubbele, los in elkaar geschoven brochure is een vrolijk ogend, rommelig geheel, en bekoort de jury vooral door zijn eigenheid. Het boek documenteert het nieuwe kantoorgebouw van een bedrijf in groenprojecten. Normaliter ademt zo’n architectuur-projectdocumentatie luxe et volupté, in dit geval is het zoeken in de verschillende brochures wat het gebouw eigenlijk is, waarom het bijzonder is, en wat het boek wil uitdrukken. Er zijn zes lijnen uitgezet. Zo is er een persoonlijk essay van architectuurfotograaf René de Wit; Hans Ibelings interviewde de opdrachtgever, de architect en een medewerker, en schreef een korte observerende tekst. Dit alles wordt doorsneden door De Wits foto’s van het gebouw, van de omgeving en van mensen aan het werk. De uitgave biedt verschillende perspectieven om naar het gebouw en het werkproces te kijken, een gelaagdheid die ook in het stapelen van de brochures en de verschillende papiersoorten weerspiegeld wordt.  

De Wits artikel is supergroot getypografeerd en rood gedrukt op recycle-papier door het hele boek geweven. De andere, ook rood gedrukte teksten zijn alle tweetalig, op lichtgroen, zwaarder papier opgenomen. De Wits foto’s zijn op Chromolux-papier gedrukt, dat eenzijdig hoogglanzend is en aan de andere zijde een open, vezelige structuur heeft. De vier brochures zijn met een singersteek gehecht. Het losse omslag is een Amerikaans gevouwen vel Wasa dat als een mapje om de losse katernen zit.

Less is more gaat hier niet op. De jury heeft duchtig van gedachten gewisseld over die overdaad van middelen, maar vindt het een goede, beetje buitenissige uitgave. De brochure is doeltreffend en eigenzinnig uitgevoerd, ze is aantrekkelijk, vrolijk en optimistisch. De waardering gaat ook uit naar de lef van de particuliere opdrachtgever om een dergelijke, atypische architectuuruitgave aan te durven.