Maktak and Gasoline documenteert de kleine gemeenschap van walvisjagers in Point Hope, een Inuit-nederzetting in Alaska. Dat fotograaf Ellis Doeven er de liefde vond – ze kreeg een kind met de lokale walvisjager Othniel Art Oomittuk jr. – is er misschien de oorzaak van dat het portret van de gemeenschap in de barre Arctische omgeving zo liefdevol en warm is geworden, zonder enige sentimentaliteit. Schitterende landschappen in Arctisch licht worden afgewisseld met scènes uit het harde leven: walvisonderdelen met de blubberende smurrie die bij de slacht vrijkomt en maktak genoemd wordt, karkassen maar ook spelende kinderen. Het gevoel voor kleur – veel metalig blauw – is in het hele boek aanwezig. Vormgever Sybren Kuiper – nom de guerre -SYB- – speelde een spel met binnen en buiten: fotospreads blijken verkleinde pagina’s te bevatten waarachter bij omslaan de tekst is verborgen. Dubbele uitslaande pagina’s tonen beelden van het dorp in de buitenlucht in gesloten toestand, huisinterieurs met bewoners als ze worden opengeslagen. De warmte van de huizen, de intimiteit van de binnenscènes en het contrast met de schitterende koude van de buitenwereld is zo heel intuïtief en pregnant verbeeld. Het drukwerk is zo knisperend vers als een onbewolkte vrieshemel. Warmte en kou, intimiteit en onherbergzaamheid zijn de contrapunten van een boek zo helder en fris als een ijsklontje.