Het getextureerde semi-stofomslag van dit lekker soepel aanvoelende boek is een alliteratie op de oorspronkelijke, in 1922 verschenen – en destijds zeer omstreden – Deense debuutbundel Blod van de schrijver en activist Rud. Broby. Maar er kunnen meer overwegingen aan de keuze van het omslagmateriaal ten grondslag liggen: Broby’s communistische verleden of het feit dat de als huid aanvoelende textuur vrijelijk associeert met de titel Bloed. Dat is spannend, zeker in combinatie met de gortdroge archiefgroene kartonnen platten waar het stofomslag zich omheen plooit.
Het boek bevat niet alleen een – nog nooit eerder verschenen – Engelse vertaling van Broby’s gedichten, maar ook een compromisloos beeldverslag van het net ontsloten archief van de schrijver.
Het half doorschijnende papier trekt je door het boek heen. De typografische beeldtaal, vrijwel alles staat in kapitalen, oogt stilistisch fris en modern, maar komt direct van de originele dichtbundel van een eeuw geleden. Dit gegeven is radicaal doorgezet in het zetwerk van de vertaling, als ware het een pastiche. Vervolgens staat in het archiefdeel de tekst zonder franje exact op die plek op de pagina’s waar ze duiding moeten geven. De typografie wordt daardoor beeld en dat vormt een mooie afwisseling met dit genre van kundig gefotografeerde archieven, die we de afgelopen jaren wel vaker voorbij zagen komen.
Het boek als archief overtuigde niet iedereen, maar het grote gebaar, de selectie en afwisseling van het beeld is zo rigoureus aangepakt dat het boek echt als een ervaring boven soortgelijke uitgaven uitstijgt. Daarbij is de tactiliteit dé toegevoegde waarde van dit boek. Dit soort uitgaven wint het in alles van digitale media.